Ontwikkelingspsychologie van pubers

De puberteit is een verwarrende periode voor pubers en ouders, maar ook voor docenten en hulpverleners. Voor die laatste groep is het vaak de periode waarin zij met de jongeren in crisis worden geconfronteerd. In de fase van de adolescentie, waarbinnen de puberteit zich bevindt, zullen jongeren meestal voor het eerst zelf hulp zoeken, daarvoor waren het de ouders die hulp zochten voor hun kinderen.

De veranderende wereld voor pubers maakt dat zij hun weg moeten zoeken, met name hun weg tussen mensen. Een zoektocht die niet altijd gemakkelijk gaat. Pubers gebruiken daarbij de kennis over de maatschappij en zichzelf, die zij in de fasen ervoor hebben opgebouwd. Ook de rijping van de hersenen maakt die zoektocht mogelijk. Het gedrag van pubers is zelfstandiger dan daarvoor, maar nog onvolwassen en op zoek naar ervaring. Hierdoor vergt dit van hun omgeving een verandering van houding en het meebewegen met het spanningsveld zelfstandigheid/onvolwassenheid dat zich steeds bij de puber voordoet.

Deze cursus geeft een beeld van de ‘normale’ ontwikkeling van het kind. Daarbij wordt een biopsychologisch kader gehanteerd met recente inzichten uit wetenschappelijk onderzoek. De stand van zaken met betrekking tot de kennis over de ontwikkeling van kinderen en de opvoeding zoals hechting, rijping van het centrale zenuwstelsel, ontwikkeling van de sociale en psychologische identiteit, opvoedingsstijlen en verschillen tussen jongens en meisjes komen aan bod. Hierbij is aandacht voor de culturele invloed.